گفت و گو ی لوموند با الن بدیو :                                                                                              نیک بختی یا رضایت مندی : چگونه زندگی کنیم ؟                                  نیکولا ترونگ                                 ترجمۀ : علی شبان          پیش گفتار : زمانِ زیادی از آن دوره که سن ژوست نوشت :” نیک بختی یک ایده ی تازه در اروپاست “می گذرد . در […]

از دو حال بیرون نیست به خواب می روم و از دو حال بیرون نیست دگر ز خواب شود حال یا دگرگون نیست اگر نه بِه شود ایّام من، بگو کز خواب به خیره از چه برآیم؟ به صرفه مقرون نیست ز خواب خیزم و فردای بهتری بینم و یا نشان دگر از من به […]

روایتِ کشتار م. روان‌شید   بر شیشه‌ها سنگ می‌روید در این بزنگاهِ تاریک در این گذرگاهِ رنجی که من در سنگ دیدم سکندری‌هایش را زیرِ پاهایم سال‌هاست. ریشه‌ها که پابند می‌شوند شیشه می‌شکند سنگ از سینه آرام عبورم می‌دهد تا کسی نتواند مرا بازگرداند نتواند مرا بازگرداند.   در گذرگاهِ رنج خونی به جا نمی‌ماند […]

پایان شعر: خورخه لوئیس بورخس برگردان از انگلیسی: پیرایه یغمایی خطی از «ورلن» است، که دیگر به یادش نمی آورم. خیابانی است، که قدم زدنش برای ممنوع شده. آیینه ای است، که خودم را برای آخرین بار در آن دیده ام. دری است، که من تا آخر دنیا آن را بسته ام. در میان کتاب […]

عارف قزوینی و تصنیف های عاشقانه ی او                                            پیرایه یغمایی Pirayeh163@hotmail.com عارف قزوینی پیش از آنکه به صف آزادی خواهان بپیوندد و شاعری ملی- میهنی شود، یعنی زمانی که در دربار قاجار کیا و بیایی داشته، به عشق زنان بسیار گرفتار می آید و از آن جایی که بسیار احساساتی بوده و به سرعت دل […]

محسن حسام   «انتظار»   شیر آب را باز کردم. دست و پاهای نازی را شستم و با چادر خشک کردم. نازی را دادم دست فریده. کهنه نازی را از دستش گرفتم. با صابون شستم و چنگ زدم. چی گفتی؟ فریده هم‌سلولی من بود. از نگهبان‌ها وحشت داشت. وقتی خواهر رقیه به سرش داد می‌کشید‌، […]

                در تبعید   غریوی غریب از ویرانه‌ها برمی‌خیزد و ما مثل موج در خود فرومی‌ریزیم بی‌آنکه تو را ای افسانه‌ی پریان در لابه‌لای مرجان‌ها دریابیم بی‌آنکه به پایان تو ای قصه هزار و یک‌شب و ای شهرزاده شهرآشوب هزاره‌ها نزدیک شویم در تبعید به یادتان که می‌افتیم […]

 اینک تویی، آنجا …    یک عکس، یک شعر، یک ترجمه، یک بررسی   اشاره ای به زندگی «تد هیوز»، ترجمه و آنالیز شعر« نور ناب» پیرایه یغمایی                                            یادت می آید که چطور نرگس ها را می چیدیم؟ هیچ کس نمی داند. اما من هنوز به یاد دارم. بخت بلند ما هنوز تاراج فرصت […]

در گرامی‌داشت روز جهانی کارگر سرود انترناسیونال        ترجمهٔ احمد شاملو گفته می‌شود که تا امروز تنها دو ترانه یا سرود وجود دارد که بیش از هر آهنگ و سرود دیگری در جهان خوانده و شنیده شده است. اولْ آن بخش از سمفونی شماره ۹ بتهوون که سروده‌ای‌ست از «شیللر» شاعر آلمانی به […]

جنبۀ تاریک اندیشه در رمان «ذوب شده» وحشت انقلاب، جنگ و کشتار فعالان و هواداران احزاب سیاسی مخالف رژیم بر کشور استیلا یافته و گلزار آزادی ایران به شوره‌زار عفونت تحقیر و خودکامگی دگرگون گشته است. بت بزرگ انقلاب بر اریکۀ سلطنت شیعه اثنی‌عشری چنبره زده است و خود را نماینده آسمان روی زمین می‌داند. […]

جناب مورچه   جناب مورچه! اینجا چه جای اتراق است؟ خوشید حضرتعالی؟ دماغتان چاق است؟ کتاب و مورچه؟ اینجا چه جای مورچه است؟ چه چیز خوشمزه بر جلد و لای اوراق است؟ رَوید اگر که به مطبخ، ولی، بحمدالله، برای همچو شمایی، وفور ارزاق است برنج و ظرف مربّا و خرده نان بر میز نهاده […]

      با شتاب، پیر می شوم؛ کوهی را می مانم ، در فردایِ متینِ یک کولاک… *** دلم اینک خوش است به آفتابی رنجور و چشمه ای که می باید آرام بردامنه ، جاری شود…   شکوه ۳ .. مثل سیبی سرخ ایستاده ای، میان زمین و آسمان !؛ کی می رسی راستی، […]

                  حمید رضا رحیمی نقاشی: یگانه رحیمی   طنز سیاسی از میان مکتوبات فدوی طنز نوشته های هفتگی حمیدرضا رحیمی www.hazl.com در تغییر جنسیت شب یلدا! فدوی نمی داند که برادران، کی می خواهند خیال شان راحت شود که ایران سابق، برای دومین بار، با تمام متعلقات […]

«میلاد» هنوز سپیده برندمیده عزم سفر کرد … جای قدم هایش در برف سپید عمیق بود و روشن، چون نقشی که می گذاشت همیشه، بر محیط … و در قلمرو قلب.   خورشید، گویی که عامدانه از بستر ابرها خیال برخاستن نداشت، هوا از مهی غلیظ سنگین بود … و آخرین ستاره ها در صحنۀ […]

بهار دیگر‌ قصدِ من فریبِ خودم نیست، دلپذیر! قصدِ من فریبِ خودم نیست. ‌ اگر لب‌ها دروغ می‌گویند از دست‌های تو راستی هویداست و من از دست‌های توست که سخن می‌گویم. ‌ دستانِ تو خواهرانِ تقدیرِ من‌اند. ‌ از جنگل‌های سوخته از خرمن‌های باران‌خورده سخن می‌گویم من از دهکده‌ی تقدیرِ خویش سخن می‌گویم. ‌ بر […]

محسن حسام لئا پاریس را ترک می‌کند آن شب، «لئا آرلت» هر چه سعی کرد چشم بر هم بگذارد، نتوانست. از جایش برخاست. چراغ اتاق را روشن کرد. دهانش خشکیده بود. یک لیوان آب نوشید. توی صندلی راحتی فرو رفت. هرگز فکرش را نمی‌کرد که همه چیز اینطور خاتمه پیدا کند. دیروز صبح، وقتی که […]

زاینده‌رود برای نفیسه   انگشت بزن! انگشت بزن! هر آنچه خورده‌ای پس خواهی داد: تلخ‌ها، ترش‌ها و شورها پسابه‌های رود، لجن و لای دروغ‌ها و سرنیزه‌ها آه چه می‌گویم من ایستاده در غرفه‌ی تاریک پل پشت به دیواره‌ی سنگی گاه بیدار و گاه خواب تا چشم کار می‌کند آب است، آب برفابه‌ی قله‌های بلند ‌های […]