روایت یک قتل فجیع سیاسی؛ «تکه‌تکه کردند و گفتند یک اشتباه ساده بود» در وزارت اطلاعات به ما گفتند یک اشتباه ساده بود. با یک اشتباه ساده، دو آدم کشته شده بودند، تکه‌تکه و مثله شده بودند.»‌(فرخنده حاجی‌زاده، نویسنده و خواهر حمید حاجی‌زاده، شاعر و معلم کرمانی) بعد از قتل فجیع حمید و کارون حاجی‌زاده، […]

در بادِ پنهانِ فریاد چنگ می­زنم و به شعله­های خیابانش می­افکنم خیابان سختیِ سنگفرش را بر پوست ملتهب خود تحمل می­کند سنگ از سکوت می­ترکد فریادهای سرکشی از کلوگاه جوانی رویش آرام جوانه بر شاخۀ نازک نوازش پوسن سِفت شکم و لبخند پنهان زن آبستن در تنهائیِ خانه دویدن در سربالائی هفت تپه با داس […]

* این مقاله اولین‌بار در ۲۰۱۶٫۵٫۶ به‌صورت سنخنرانی ارائه شده است.   چکیده: ما هر نوع پدیده­ای را از راه حس­های پنجگانه و دستگاه ادراک خود درمی­یابیم. ارزیابی ما از پدیده­ها زمانی به واقعیت نزدیک­ است که از ساختار، عملکرد، توان و محدودیت­های ابزار شناخت تصوری درست داشته باشیم و آن­ها را همواره در مشاهدات […]

( به ياد شاعر خوب جنوب حسن كرمى) حسن و ناسروده هايش هاشم فاضلی ————————— به یادش می آوریم و پاس میداریم خاطره اش را : در تاریکترین لحظه جنگل                                    شب افروزی خرد           […]

سالیانی ست هر آنجا که کلام و سخنی متفاوت و خلاف باورها ومنافع معنوی و مالی روحانیون و سلاطین نوشته و گفته شده با سلاح حذف و سانسور به سراغ اش رفته اند. اينان البته به حذف کلام وسخن، وحبس وشکنجه ی نويسنده و گوينده بسنده نکرده اند، گاه گوينده  و نویسنده را پوست کنده […]

زر زدنهای دلتنگی   واژه ها را گاهی میزنم بند به هم تحت عنوان شعر میفروشم به شما . فلسفه  هم‌میخوانم فلسفه هم میبافم‌. گه گاه با گلهای قالی با سنجاقک‌ در نقاشی درد دل میکنم‌. خون رز میخورم‌ و خون جگر تا نگویم درد دل را با کس . در کنار اینها اهل حالم […]

مانندِ تو، ای شیخ ۱ مانندِ تو، در ددی، ددی نشناسم! مانندِ تو، در بدی،ب دی نشناسم! ور آیتِ او تویی،تو ، ای بی همه چیز! بدتر ز خدای ات، احدی نشناسم! ۲ ای شیخ، تومانندِ خداوندِ خودی! تنها تویی، ای چنو! که پابندِ خودی! امّا بپژوهیدم و دیدم، به جهان، او نیسته! یعنی که […]

  کایلی بخند ! ای زن زیبای لَخت موی،                              کایلی ببوس ! میله ی غم را و بازگوی، کایلی بخند ! آهوی عاقل!، کتاب خوان !                                      با آهوانِ چابکِ چشم ات، تو درس خوان ! کایلی بخند ! موی فشان، در حصارِ ما،                                       کایلی سماع برقص ! بر لبِ تیغِ اوینِ ما، کایلی […]

غلامحسین ساعدی‌(گوهر مراد) در ۲۴ دی‌ماه سال ۱۳۴۱ در تبریز به دنیا آمد. پدرش علی اصغر کارمند دولت و مادرش طیبه خانه‌دار بود. اگرچه پدربزرگ مادری او از مشروطه‌خواهان تبریز بود و خانواده پدریش در دستگاه ولیعهد وقت مظفرالدین شاه شغل و مقامی داشتند ولی وضع اقتصادی خانواده‌اش مناسب نبود. ساعدی نوشتن را ابتدا به […]

       من پری کوچک غمگینی را می شناسم                                       که در اقیانوسی مسکن دارد                                        ودلش را در یک نی لبک چوبین                                        می نوازد ، آرام آرام     ( فروغ فرخ زاد) در قفس     حسن حسام        برای سپیده قلیان   برای قِرقی چه تفاوت دارد بچه آهویی در چشم ا نداز باشد یا پرنده […]

نشسته‌ام جلو پنجره‌ام و از پشت شاخه‌‌ها به بالکن‌های آن ور درخت‌ها نگاه می‌کنم. در یکی از بالکن‌ها نگاهم می‌رسد به دری قاب شده در نواری خاکستری؛ دری که از اینجا به نظر چوبی می‌رسد و نگاه  من خیره برآن. نمی‌دانم چرا این در مرا به جایی و زمانی دور و غبارگرفته  در کوچه پس […]

سانسور عشق مجید نفیسی   ملا ممیز می‌گوید که اندامهای زن باید از ترانه‌های کتابم پاک شوند مانند این ترانه که پنجاه سال پیش در روستای پوده شنیدم: “از آن بالا میاند یک دسته دختر همه سینه‌سفید مثل کبوتر الهی خیر نبیند مادرشان که نگذاشت بوسه گیرم از لباشان.” ناشرم نمی‌داند که بخندد یا بگرید […]

آنجا که نان و آزادی کبوتری ست سربریده ، سایه ی تو جان می گیرد غرقه در خون سینه ،         زخمی گلوله  ،           در گردن پا ،       آش و لاش می آیی             می نشینی                        کنار سفره ی خالی دست فرو می بری درسینه و قلب پُرتـپشِ خونین می نهی میان […]

تقدیم به دانشجویان شهید دانشگاه کابل وکوثردانش کاشه های تاریکی بال زمین گردباداین قرن رامی چینند بادوبوران قرن درهم شکستن عشق رابرمی افروزد وجسدریخته ی ستارگان رامی تند چراغ های آسمان می میرند هیبتشان درهم می شکند داستانهای رنگین کمانی شان کورمی شود دختران مدرن شهررا به موزه خانه هامی فرستند وبرسینه هاشان ستاره نصب […]

انسان_آبان_ماه‌ اولین_سالگرد‌   توالیِ دست و پای برگشته از دعا بازوی بسته در هوای‌ سر‌ سرِ‌ سر آوردن‌ که تشت‌ داشت‌ و صداش‌ افتاده از طریقتِ لشگر انبوهِ سوگ‌ در سُمِ سر بازان‌ شیهه کشید باران و آب‌ نداشت که بیاید‌ یال‌ از دعا برداشت‌ موی که می‌سوزانی‌ بگو‌ آب‌ میدانِ خالی را طواف کن‌ […]

توضیح ناگزیر: ده سال پیش پس از انتشار خاطرات زندان من « کلاغ و گلسرخ» نامه‌ای از جانب زنده‌یاد علی‌اصغر حاج سیدجوادی که با خودکار و بر روی کاغذ نوشته شده بود، دریافت کردم. من متن جناب حاج سیدجوادی را تایپ کرده و سپس پاسخی تایپ شده به مکتوب ایشان را به آدرس پستی‌شان برگرداندم. […]

با یاد هنرمندان کارکاتوریست و معلم سکولار و همه قربانبان مذهب. “حرامیان “ این حرامیان در سنگفرشهای خیابان ها تخم می گذارند !          و        تخم هایشان       در خون جوشان        آدمیان     سرباز می کنند .                 این حشرات خونخوار                همچون اسلاف               هزارو چهارصد ساله خود                    این بار            […]

با مهر برای عزیزترینم سعید عبادتیان   با ساز و برگ ناسازش دن کیشوت و دیوِ  آسیا بادی پهلوانی درخیال و دلقکی برابر چشم در این سراچه ی هرچه بادابادی؟ . شاه لشکر گسیخته ز میدان به آسیابی گریخته نیاز، سفره ی خالی ، خیانت وطن، درازای تاریخ ، زر و خون های ریخته؟ .. […]

یادداشت را خواندم دست از ضخامتِ مه‌ برداشت زن گفت نمی‌رسیم‌ صورت ناشناس‌ چرخید زن، نمِ مویش‌ را از صدا گرفت‌ لهجه‌ی‌ ناشناس‌ پهن‌‌تر شد.   تراشِ اسم در ذکر‌ شکسته‌ بود‌ مرد گفت: درخت‌ از بوی‌ این حرف می‌روید‌ و ریشه‌هاش‌ در چشم ناشناس‌ سنگ می‌شدند‌.   زن در اقامتِ سنگین‌اش‌ جادوی‌ جاده را […]

  دو روز قبل طی تماس تلفنی با آن مرد به او گفته بود که می خواهد با وی ملاقاتی داشته باشد. در واقع لازم بود که او را ببیند. می بایست از نزدیک در صورتش خیره می شد و حرف هایی را به او می زد که شاید به کس دیگری نمی توانست بزند. […]

خودکشی هنرمندان، تراژدی رنجی خلاق؟   رادیو زمانه: در سال‌ها و دهه‌های گذشته،‌ نویسندگان و هنرمندان ایرانی متعددی به زندگی خود پایان دادند. یکی از واپسین نمونه‌ها، کورش اسدی داستان‌نویس معاصر ایرانی بود که دوم تیر ۹۶ خودکشی کرد و نام‌اش در میان نام‌های دیگری پس از انقلاب همچون غزاله علیزاده، منصور خاکسار، عباس نعلبندیان، […]

خواندم که یک خانواده پنج نفره ی سردشتی به امید رسیدن به ساحل امن در کانال مانش غرق شدند! تاریخ سرودن این شعر به تابستان هفت سال پیش برمی گردد، و تحت تأثیر دیدن تن بی جان دختربچه ای غریق که ماموران امداد استرالیایی او را از آب گرفته بودند. دردا که تا امروز همچنان […]