بهار دیگر‌ قصدِ من فریبِ خودم نیست، دلپذیر! قصدِ من فریبِ خودم نیست. ‌ اگر لب‌ها دروغ می‌گویند از دست‌های تو راستی هویداست و من از دست‌های توست که سخن می‌گویم. ‌ دستانِ تو خواهرانِ تقدیرِ من‌اند. ‌ از جنگل‌های سوخته از خرمن‌های باران‌خورده سخن می‌گویم من از دهکده‌ی تقدیرِ خویش سخن می‌گویم. ‌ بر […]

محسن حسام لئا پاریس را ترک می‌کند آن شب، «لئا آرلت» هر چه سعی کرد چشم بر هم بگذارد، نتوانست. از جایش برخاست. چراغ اتاق را روشن کرد. دهانش خشکیده بود. یک لیوان آب نوشید. توی صندلی راحتی فرو رفت. هرگز فکرش را نمی‌کرد که همه چیز اینطور خاتمه پیدا کند. دیروز صبح، وقتی که […]

زاینده‌رود برای نفیسه   انگشت بزن! انگشت بزن! هر آنچه خورده‌ای پس خواهی داد: تلخ‌ها، ترش‌ها و شورها پسابه‌های رود، لجن و لای دروغ‌ها و سرنیزه‌ها آه چه می‌گویم من ایستاده در غرفه‌ی تاریک پل پشت به دیواره‌ی سنگی گاه بیدار و گاه خواب تا چشم کار می‌کند آب است، آب برفابه‌ی قله‌های بلند ‌های […]

خسرو شهریاری   من در لای و لجن زاده شدم   من درلای و لجن زاده شدم در تندترین شیب پست ترین نقطه ی زمین در مرداب در عمق تاریک ترین یک شب بی ماه   چشم باز نکرده نعره های مرد است از بیخ گلو و جیغ های مرده ی زن و وحشت و […]

آنتونیو ماچادو Antonio Machado ۱۸۷۵-۱۹۳۹ آنتونیو ماچادو در خانواده ای مرفه در سویل متولد شد. در هشت سالگی به همراه خانواده به مادرید رفت. در آغاز قرن بیستم در سراسر اسپانیا تنها یک مدرسه وجود داشت که در آن آموزشهای جدی به دانش آموزان داده می شد. این مدرسه نامش Institution Libre de Ensenanza بود […]

علی اصغر فرداد   شاعر و مرگ (و آن همیشه بدین منوال است…) به: ا. خ.   … و ناگاه “سایه عظیم کرکسی گشوده بال از سراسر میدان می گذرد” * خورشید در کسوف تمام می میرد بوی تند خاک مشامت را پر می کند و دیگر کسی را یارای بازداشتنت نیست. نگاهت بی رنگ […]

طنز سیاسی حمیدرضا رحیمی www.hazl.com حقوق و مزایای جنسی فدوی با همه ی خرفتی تاریخی خود سرانجام دریافت که چرا خداوند تبارک و تعالی مرد است و حقوق و مزایای جنسی نایبان بلامنازع او برزمین، تا چه مایه گسترده است. اگر به آیه هایی که از کیهان چاپ دارالخرافه نقل می شود توجه بفرمائید، هم […]

چند شعر از: حمیدرضا رحیمی   کمبود …همیشه، در این اندیشه ی آزار دهنده ام که پرندگان ، که نیمی اززیبائی جهان اند ، چرا آینه ندارند ؟!.. .   فرود .. پس کی می نشینی بر این بامی “که از دلم، شکسته تر است”  ؟ ۵ اکتبر ۲۰۱۷   ششمین شکوه … راستی، اینهمه […]

شهرت مسعود نقره کار • چشم های آبی درشت‌ اش را که شراب پرده ی توری سرخگونی روی آن کشیده، به چشم های مرد می دوزد. شمرده وآرام می گوید: ” من اینم عزیزم، همین‌ام” ” به همین سادگی وراحتی؟” ” آره عزیزم، به همین سادگی و راحتی” … اخبار روز: www.akhbar-rooz.com چهارشنبه  ۱۵ فروردین […]

  آواز خوان حسن حسام   بر این فلاتِ کُهن بارانِ مرگ در هر چهار فصل ماننده‌ی تگرگ می‌بارد از کورش و انوشرِوان تا وارثِ امام زمان با تاج‌ها و عمامه‌ها و دشنه‌ها و تفنگ‌ها در دریای خون و جنون می‌رقصند چشم می‌کَنند لب می‌دوزند زبان می‌برند گردن می‌زنند پوست می‌درند نشاء می‌کنند مردمان را […]

بلاس د اُترو Blas De Otero ۱۹۱۶-۱۹۷۹ اُترو در یک خانواده مرفه در بیلبائو اسپانیا متولد شد. ابتدا در رشته حقوق و پس از جنگهای داخلی اسپانیا در رشته فلسفه در دانشگاه مادرید فارغ التحصیل شد. مدتی بعنوان معلم در مدارس خصوصی در زادگاهش به تدریس مشغول بود. پس از مسافرتهای بسیار برای همیشه در […]

دیدار خمینی پدرم هیچگاه به ما نگفت که خمینی به دیدارش آمده ۱ به درمان دردی، در سال های دور وقتی خمینی فقط یک “خمینی” بود و هنوز جانشین خدا نشده بود. شاید بیمار از تپش قلب نالیده پدر، بارِ زبانش را سنجیده تهِ چشمهایش را دیده نبضش را گرفته و به صدای قلبش گوش […]

  تنها نشانه   در خانه ام یک سنبل سپید تنها نشانه از نوروز است او هم ولی به فکر فرار است انگار اسب وحشی نوروزی بیزار از این مهار است (سیمی که بوده چوب لباسی روزی)   دیوانه جان! چه جای گریز است؟ حتی اگر فرار کنی پایان این سقوط بر گوشه ای از […]

❑ بهار که بازمی‌گردد بهار که بازمی‌گردد شاید دیگر مرا بر زمین بازنیابد چقدر دلم می‌خواست باور کنم بهار هم یک انسان است به این اُمید که بیاید و برایم اشکی بریزد وقتی می‌بیند تنها دوست خود را از دست داده است بهار اما وجود حقیقی ندارد بهار تنها یک اصطلاح است حتا گل‌ها و […]

برتولت برشت / ترجمهٔ سعید یوسف   دربارۀ شادی آغاز   ای خوشا شادیِ آغاز! خوشا صبحِ زود! علفِ نو، هنگامی که کسی رنگِ سبز خاطرش‏ نیست چگونه‌ست. ای خوشا صفحۀ اول به کتاب از پسِ‏ دیرزمانی بودن در پیِ آن، حیرتِ حاصل از آن. خوب پس‏ مزمزه کن آن را، آهسته بخوان چون بزودی […]

شعری از:شیرکوبیکس(شاعرمعاصرکرد) ترجمه:خا لد بایزیدی(دلیر) «زن» تو تنها  یک روز نیستی توهمه ی سا لی!.. تو یک واژه و یک کتاب و یک تابلو نیستی!.. اگر دقیقه ای پیدا نباشی دل ساعت ازطپش باز می ایستد و خانه کورمی شود و خوشه گیاه های نورس می میرندو خیابان می گریدو کبوتران سیه پوش می شوندو […]

آپارتمان   برای منظره ای بهتر برای قربتی افزون به آسمان و بهشت به برترین اشکوبه در برج مرتفع می روند و قیمتش را با بنگاهی طی می کنند   صبیّه بالکن اش را کوچک می یابد و حاج خانم در حال باز و بسته کردن اشکاف هاست و او در اندیشه ست:   اگر […]

هشت مارس! شعر : حسن حسام   آواز روشنت را فردا کدام زنجره می خواند با بال های بسته منقاری شکسته در ایرانِ قاریان ، قمری جان ! برگیسوان پر شکنت گُل نشانده اند؟ نه . تاج خاری بر سرت می گذارند با صلیب سرنوشتی عیسی وار، برشانه ات به جرم ِ آوازِ بی هماوازت: برابری […]

روسری و فروغ، من و خوئی عزیز   نمی توان شجاعت این «دختران خیابان انقلاب» را دید و هیچ نگفت، یعنی دست خود آدم نیست، اگر آن آدم شاعر باشد. شعر کوتاهی روز ۱۰ فوریه ۲۰۱۸ (۲۱ بهمن ۱۳۹۶) نوشتم که برای برخی از دوستان فرستادم و در چند جا هم، از جمله در اخبار […]

کورش در آینه یک شعر مستند بر اساس «آوازها و داستان‌های خاور» درباره افسانه پادشاهی یک «خودکامه دادور» مجید نفیسی:   شنها را می‌توانم شماره کنم و آب دریاها را پیمانه بگیرم من صدای خاموشی را می شنوم و می‌دانم که مرد گنگ چه می‌گوید. هشدار! بوی تند سنگ پشت می‌‌آید با آن لاک استخوانی […]

روایت‌گری صریح و بدون حاشیه یادداشتی بر مجموعه‌ نقاشی‌های«دختران خیابان انقلاب» اثر م. روان‌شید دکتر مرتضی اسدی اسفند ۱۳۹۶   «دختران خیابان انقلاب» نام مجموعه نقاشی‌های مسعود امینی(م. روان‌شید) است. نمایشگاهی در خورِ تامل که با حساسیت هرچه تمام‌تر باید به تماشای آن نشست. روان‌شید در هیچ مدرسه یا دانشگاهِ هنرهای تجسمی‌ایی تحصیلات آکادمیک نداشته […]

پوتین‌های گل‌آلود به یاد حسین اخوت‌مقدم کفشهای کهنه‌ی کوه را می‌شویم و با سرانگشت پاک می‌کنم آجهای گل‌آلودشان را. ای گِل خشکیده! از کدام سرزمین می‌آیی و خاطره‌ی کدام گُل چنین خوشبویت کرده؟ آجهای درخشان زیر آفتاب به من لبخند می‌زنند. مجید نفیسی هفتم مارس هزار‌و‌نهصد‌و‌هشتاد‌و‌هفت

اینهمه لطف؟! به بهانه ی هشتم مارس روز جهانی «زن» پیرایه یغمایی   • براستی ما زنان معطل مانده ایم و نمی دانیم که اینهمه لطف و مهربانی و زبان آوری و نیک گفتاری و خوش سخنی و شیرین دهنی و و نکته پردازی و راز آمیزی را از سوی شاعران، اندیشه ورزان و سخن […]

«شعر در ترجمه به جسد مرده‌ی بیگانه‌ای می‌ماند که امواج به ساحل ما آورده‌اند.» مرد جوان دوست داشت این را بگوید، سپس، مکث کند تا استعاره ته‌نشین شود، برخی شنوندگان متفکرانه سر تکان دهند، و او به آن‌ها بگوید: حالا ترجمه‌ام از شاعر رومی ناشناسی را می‌خوانم، ورق‌هایش را زیرورو کند، سپس خیره شود به […]

شانه از میانه از میانه می‌گردد باز و راه برخورد را از میانِ خود چون رازی که ترکَش باید گفت در میانه می‌پوشاند   دشت که خشاب از درخت دارد مسلسلِ باد را در میانه می‌گرداند   چه حرفی دارم من که حتی اگر باران باشم از خاکِ سبزِ تو گندمی نمی‌رویانم   من که […]

رنج رضا اکوانیان   از من می‌خواهند شعرهایی فریبنده بگویم و نمی‌دانند کسی که در رنج استخوان ترکانده زبان که باز کند جوانه را بر شاخه می‌خشکاند.   از من می‌خواهند در شعرهایم از قطار و معشوقه‌های رفته بگویم از عاشق‌های جر خورده‌ای که بر نیمکتی در ایستگاه نشسته‌اند؛ این‌ها را با چشم‌هایشان می‌خواهند؛ می‌پذیرم […]

جای خالیِ اِدی* امروز باران, خون تو را می‌شوید و از سنگفرش خیابان پاک می‌کند. تنها لبخندِ آفتابی توست که همچنان بجا‌می‌ماند و چوب بلند بیسبالَت که به دیوار تکیه داده و کوله‌ی سنگین کتابهایت که منتظرِ شانه‌های توست. نفرین بر دستی که تفنگ را آفرید نفرین بر دستی که آنرا پشت شیشه نهاد و […]

مدرسه ی انقلاب مداد، مسئله اش انتشارِ آگاهی ست مرامِ دفترِ کاهی برابری خواهی ست مداد چرخد و هر سو دَوَد به هر صفحه که ازدیادِ خطوط از کمالِ آگاهی ست ببین صفی ز اَلِف های انقلاب اینجا به سوی دالِ دژِ دشمنان ما راهی ست ببین به سرکشِ این کاف ها: چو روسری ای […]