شانه از میانه از میانه می‌گردد باز و راه برخورد را از میانِ خود چون رازی که ترکَش باید گفت در میانه می‌پوشاند   دشت که خشاب از درخت دارد مسلسلِ باد را در میانه می‌گرداند   چه حرفی دارم من که حتی اگر باران باشم از خاکِ سبزِ تو گندمی نمی‌رویانم   من که […]

رنج رضا اکوانیان   از من می‌خواهند شعرهایی فریبنده بگویم و نمی‌دانند کسی که در رنج استخوان ترکانده زبان که باز کند جوانه را بر شاخه می‌خشکاند.   از من می‌خواهند در شعرهایم از قطار و معشوقه‌های رفته بگویم از عاشق‌های جر خورده‌ای که بر نیمکتی در ایستگاه نشسته‌اند؛ این‌ها را با چشم‌هایشان می‌خواهند؛ می‌پذیرم […]

جای خالیِ اِدی* امروز باران, خون تو را می‌شوید و از سنگفرش خیابان پاک می‌کند. تنها لبخندِ آفتابی توست که همچنان بجا‌می‌ماند و چوب بلند بیسبالَت که به دیوار تکیه داده و کوله‌ی سنگین کتابهایت که منتظرِ شانه‌های توست. نفرین بر دستی که تفنگ را آفرید نفرین بر دستی که آنرا پشت شیشه نهاد و […]

مدرسه ی انقلاب مداد، مسئله اش انتشارِ آگاهی ست مرامِ دفترِ کاهی برابری خواهی ست مداد چرخد و هر سو دَوَد به هر صفحه که ازدیادِ خطوط از کمالِ آگاهی ست ببین صفی ز اَلِف های انقلاب اینجا به سوی دالِ دژِ دشمنان ما راهی ست ببین به سرکشِ این کاف ها: چو روسری ای […]

نِوزَت چلیک ( شاعر، نویسنده متولد ۱۹۶۰ بایبوت ترکیه ) در حالی که در سال ۱۹۸۰ دانشجوی سال اول دانشکده هنرهای زیبا بود در جریان اعتراضات و جنبش های مدنی و سیاسی چپ گرایان بازداشت و در زندان های مِتریس و بایرام پاشای استانبول با درخواست اعدام ، مدت ها تحت محاکمه قرار می گیرد […]

چهارشعراز:وین کوین او جیبوایی(شاعرکانادایی)اتاوا ترجمه:خالدبایزیدی(دلیر) ۱- عمرفصل ها به پایان خود رسیده اند گاهی که سالهای زودگذر به جا پای زمان راه افتاده اند ما دوباره زنده خواهیم شد تا اینکه بار دیگر درآن فصل ها که می آیند ومی روند به همدیگربرسیم ۲- مدتها ی طولانی است که به شب می اندیشم چشم هایم […]

“شدن” در “رخداد” تعیین کننده ی “دیماه ۹۶″؛ تجلیِ “سوبژکتیویتیِ ایرانی”   مهین میلانی صدای مارکس از ته قبر بلند شنیده می شود از زبان “ایران” در قرن بیست و یکم، صدایی که می  گوید من چیزی می بینم که شما نمی بینید، من چیزی می بینم که با آنچه یک ساعت پیش می دیدم، […]

      سعید یوسف   تمرین مدارا (با یاد محمد مختاری)   شعرم شنید و از سر مهر آن عزیز گفت شعری ست خوش، ولی ز معایب بری نبود گفتم که روشن است، که این شعر بنده بود، از حافظ و نظامی و از انوری نبود گفتا نه، عیب جای دگر بود، ور نه، […]

در بازگشت به یک نقد (بیضائی و “فتحنامۀ کلات”)   نزدیک به سه دهه پیش در نقدی که بر اثر و آثاری از بهرام بیضائی نوشته بودم و در فصل کتاب (لندن) به چاپ رسید، به ضعفها و لغزشهائی ادبی و هنری پرداختم. در آنجا اشاره‌ای هم به “صبغۀ نژادپرستانه” و “ایران‌گرائی شدید” در کارهای […]

صد و پانزدهمین سال تولد صادق هدایت فرخنده باد/حسین افصحی فوریه ۸, ۲۰۱۸ | جلد, هنر | به انگیزه اجرای مرده خورها و محلل در تورنتو “… رویهمرفته در ترجمه احوال من چیز درخور ملاحظه ای وجود ندارد. هیچ واقعه شایان توجه در زندگی من رخ نداده است. من نه مقام مهمی دارم و نه دیپلم موثری، من هرگز […]

زنگی های گود قدرت پنجره ای متفاوت بر تاریخ اجتماعی ایران چهار شنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۶ – ۳۱ ژانویه ۲۰۱۸ عصر نو http://asre-nou.net/php/view.php?objnr=43150 پیرایه یغمایی بی گمان کتاب «زنگی های گود قدرت» یکی از آثار ارزشمندی است که در سال های اخیر به بازار کتاب عرضه شده و اگر چه از آثار برون مرزی است، اما اعتبارش فقط شامل […]

نمی شود ز گذشتِ زمان فرار کنیم زیاد می شود این سال ها، چکار کنیم؟ نمی شود بگذاریم ماسک بر صورت و هرچه موی سفید است استتار کنیم گزیر نیست ز پیری، نمی شود آن را، فقط اگر دلمان خواست، اختیار کنیم! بر او چگونه بشوریم؟ شاه و قیصر نیست که از مقام خودش عزل […]

مرگ نهنگها باز هم نهنگی تنها در پایابها مرده و یارانش مویه‌کنان خود را به ساحل می‌رسانند تا در کنارش بمیرند. به آنها می‌گویم: بزرگان! یارِ مرده را به کرکسان بسپارید و پیش از اینکه مرگ از شما مُرداری بسازد به آبهای آزاد بازگردید. نهنگهای به‌شن‌نشسته اما از شورِ مرگ لبریزند و در مردن از […]

تقدیم به قهرمان  شهید راه وطن ،  فرزند سیزده ساله ام آرش صادقی   آ زا »  که نگفته دی» بود که گفتم نشان به آن نشان که سربی لغزید پهلوی من گقتند : کشتند مادرم گفت : آ آ آ آ آرش کمان شد افتاد آسمان تیره بود  و زمستان سرد جغد پیر کشیده عبای سیاه […]

تبعید   روی کلمات نشسته ام خوابیده ام ایستاده ام و حروف الفبای تکیه گاهم اند بالا نور پایین تاریکی و میان این دو حبابی ست که آن هم به زودی غیر قابل سکونت می شود غیر قابل سکونت می شوم غیر قابل سکونت می شوی و واقعیت از همان ابتدا باید کتمان می شد […]

«ماه های سرد زمستان» چند شعر از: رُسالیا دِ کاسترو مترجم: زهره مهرجو   ماریا رُسالیا دِ کاسترو “María Rosalía de Castro” (۲۴ فوریه ۱۸۳۷ – ۱۵ ژولای ۱۸۸۵) شاعر رُمانتیست اسپانیایی، متولد “گالیسیا” یکی از بخش های خودمختار این کشور، واقع در شمال غربی شبه جزیره ایبری بود. قلم زیبای او که از وجودی […]

سرژ دوبرُوفسکی (پدر اتوفیکسیون): “آن زن را خونین، و آنگاه امضا می‌کنم…“ Je la saignerai, la signerai شهروند http://shahrgon.com/fa/2018/01/19/58709  یادداشتی بر اتوفیکسیون‌های سرژ دوبرُوسکی محکوم به قتل زنانِ زندگی‌اش با نگارشِ کتاب‌های اتوفیکسیون. سرژ در مارچ ۲۰۱۷ در سن ۸۸ سالگی مرد.   “اتوبیوگرافی؟ نه! تخیل. حوادث و واقعیات کاملن واقعی. سپردن آزادِ زبانِ یک ماجرا […]

شعری از:خالدبایزیدی(دلیر) برای«ویداموحد»زن شجاع میدان انقلاب ای ویدا بدان راهت هرگز!… به جاده گم شده منتهی نمی شود تصویروعکس ات که روایت صبح پیروزی فردارا برای ایرانی آزاد ورها به تصویرمی کشد بدان: آن سیلی هایی که به: گونه های زیبا وگلفام ات می لغزد روزی بی جواب نمی ماند بی گمان روزی ازسرخی شلاق […]

«آزادی»   می آیی از میان باد می رسی از پیچ و خم جنگل ها پدیدار می شوی از میان مِه بسان خورشیدی نابهنگام در واپسین لحظات غروبی دلتنگ.   زمین بی صبرانه در انتظار توست و تو سنگین و استوار همچنان، می آیی به پیش …   با راهت خوب آشنایی؛ و تو را […]

یک پنجره ست شاعر یک پنجره ست شاعر شاعر کسی‌ست که می‌پرسد و سخت می‌ترسد و از همین روست که رو به آفتاب می‌نشیند؛ و هرچه هست، حتّا، آن مخملِ سیاه را نیز بازیچه‌ای به‌دستِ رنگرزِ آفتاب می‌بیند؛ و، مثلِ آفتاب‌پرستی هشیار، درمخملِ سیاهی شب حل می‌شود: یعنی که، درسپیدهٔ فرجام، به آفتاب بدل می‌شود.

  نویسنده­ گان تبعیدی و زبان نوشته­­ی فبیان کستنر[۱] برگردان: خسرو شهریاری   زبان برای نویسنده­ گان در تبعید اغلب، خانه ­ای ست واقعی. خانه ­ای برای حفظ خود از سویی و ابزاری برای امکان توانایی­ پرواز، از سوی دیگر. “پناهنده­­­ ی واژه­ ها”، گفتاری بر ادبیات مدرن تبعید[۲]، نوشته­ ی آندرس اولسون[۳]، پژوهش ­گر […]

کابوس بامدادی جَخت اینک از خوابی پریشان رَستم و از تابوت خود بیرون جستم. ماه از پشت بام همسایه سرک می‌کشد. در این لحظه باید قلم برداشت. قلب من این تنهایی را باور نمی‌کند. چند نفر اکنون درون سیمهای تلفن به سوی یکدیگر دست دراز کرده‌اند؟ “سوار به زودی از راه می‌رسد فئودور! به جوخه‌ی […]

می پرد از خواب سعید یوسف   نیمه کاره مانده آن رؤیای شیرین، می پرد از خواب – زان کشیدن هاش در آغوش و غرقِ بوسه کردن هاش چند تصویری ست باقی در سرش مغشوش. نیم خیزی می کند در جاش. جوششی بی اختیار از اشک چون می اندازد نگاه اکنون به گردِ خویش. عینکش […]